MIT Makine Mühendisliği Bölümünde doçent olan Rohit Karnik: “Kabuk altındaki tabaka, su filtrasyonu için yükselen, düşük maliyetli ve etkili bir materyal, özellikle de gelişmiş filtrasyon sistemlerinin henüz bulunmadığı kırsal topluluklar için.
“Günümüzde filtrasyonda kullanılan zar süzgeçler, kendi kendimize kolayca yapamayacağımız şekilde, nano ölçekli gözeneklere sahip. Buradaki düşünce, bir zar süzgeç üretmemize gerek olmadığı çünkü benzer bir şeye erişmek çok kolay. Sadece bir dal parçası koparacaksınız ve bunu filtre olarak kullanacaksınız.”
Piyasada çok sayıda su arıtma teknolojisi bulunuyor ve bunların çoğu klor arıtma işlemine dayanıyor; iyi çalışıyorlar ama pahalılar. Suyu kaynatmak içinse ateşe ihtiyaç var ve acil durumlarda uygulanması zor. İnsan yapımı zar süzgeçli filtreler ise pahalı ve kolayca tıkanabiliyorlar.
Kabuk altı doku ile ilgili şaşırtıcı şey, bitki özünü ağacın kökünden tepesine kadar ileten gözenekli odun (ksilem) dokusu. Bu damar ve gözenek sistemi, bakterileri yakalamaya ve odunsu yapı boyunca dağıtarak tutmaya uygun küçüklükte nokta zar süzgeçlere sahip.
Karnik: “Bitkiler, bitki özü akışını kolaylaştıracak şekilde gereksiz maddeleri nasıl filtreleyeceklerini biliyor. Su arıtma işlemi için, yüksek akış hızını sürdürecek şekilde mikropları filtreleme konusunda bizim de istediğimiz bu. İhtiyaçların benzer olması, güzel bir tesadüf.”
Kaynak: inhabitat.com
Çevirmen: Anıl Altın
Çevirmenin notu: Makaleden anlaşıldığı kadarıyla, ormanlık bir alanda suyumuz bittiğinde yakınlarda bir akarsu bulursak, su temiz görünüyor olsa bile doğrudan içmek yerine bu uygulamayı yapmak, daha sağlıklı görünüyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder